K6 INFO – LOKALNY SERWIS INFORMACYJNY REGIONU SŁUPSKIEGO

Znaki w kręgach skamieniałe

1

Są takie miejsca w naszym regionie, którym należna jest szczególna opieka. Nie można ich odbudować, zrekonstruować, a już na pewno – jak to dzisiaj w modzie – zrewitalizować. Chociaż oznakowane na mapach i odnotowane w przewodnikach, chociaż opatrzone tabliczkami informacyjnymi, sporządzonymi przez formalnego opiekuna (dodajmy: społecznego), nie odstraszają swoim wyjątkowym charakterem i kulturowym znaczeniem współczesnych troglodytów i ignorantów. Powoli znikają zabierane na pamiątkę kamienie, kurhany rozjeżdżane są rowerami lub rozdeptywane przez amatorów wyjątkowego selfie…

Cóż, patrząc na te głazy, stosy kamieni czy nieforemne kopce, trudno człowiekowi XXI wieku zrozumieć, że stoi na nekropolii swoich przodków sprzed dwóch tysięcy lat; że stąpa po ścieżkach wytyczonych w miejscu będącym dla nich obszarem sacrum. Ten sam człowiek – o czym jestem przekonany – inaczej zachowywałby się, przemierzając kapitolińskie wzgórze czy Akropol, muskając dłonią głazy Stonehenge, egipskich piramid czy posągi na Wyspie Wielkanocnej. Wiem, że porównuję różne światy i różne kulturowe symbole, ale tak z nich, jak i tego, co mamy na co dzień w zasięgu ręki, wyrasta nasze rzeczywiste i symboliczne trwanie w tej globalnej wiosce. Tylko trzeba je sobie uświadomić.

Siedząc na ławce w pobliżu Strażnika przywołałem w pamięci fragment poematu Eliota. Chyba nie od rzeczy…

Jakie korzenie tu tkwią, jakie gałęzie rosną
Z tych kamiennych rumowisk? O synu człowieka,
Rzec nie potrafisz ni zgadnąć, bo ty znasz jedynie
Stos pokruszonych obrazów, i słońce tam pali,
I martwe drzewo nie daje schronienia, ulgi świerszcz,
Ni suchy kamień dźwięku wody. Cień
Jest tylko tam, pod czerwoną skałą
(Wejdźże w ten cień pod czerwoną skałą).
Ja pokażę ci coś, co różni się tak samo
Od twego cienia, który rankiem podąża za tobą
I od cienia, który wieczorem wstaje na twoje spotkanie.
Pokażę ci strach w garstce popiołu…

(Thomas Stearns Eliot, Ziemia jałowa)

Ryszard Hetnarowicz

DyskusjaJeden komentarz

  1. “Najstarsze relikty megalityczne znajdziemy m.in na Pomorzu. Te najbardziej znane znajdują się nieopodal wsi Łupawa, dawnego miasta, wywodzącego swoją nazwę od płynącej tu rzeki. Bystry nurt Łupawy i niezwykła jakość wody sprawiły, że już 5000 lat przed naszą erą pojawił się tutaj człowiek.
    W trakcie prac archeologicznych natrafiono na zabytki, pochodzące z okresu od 5000 do 4900 pne i od 2800 do 2500 pne. Okolice miejscowości Łupawa to także relikty i groby z okresu kultury łużyckiej, kultury ceramiki sznurowej, a także cmentarzysko kurhanowe, datowane na wczesną epokę brązu. Interesujące nas pozostałości z okresu od 5000 do 4900 pne i od 2800 do 2500 pne, przyporządkowane w większej części łupawskiej grupie ludności kultury pucharów lejkowatych, stanowią jedne z niewielu stanowisk megalitycznych w naszym kraju. Stworzył je najstarszy na Pomorzu Środowym lud rolniczy, który oprócz zbieractwa opanował uprawę pszenicy oraz hodowlę świń. Znał radło i wiedział, jak do niego zaprzęgnąć woły.”
    http://slowianieiukrytahistoriapolski.pl/archeologia/znaleziska_archeologiczne/grobowce_megalityczne_w_dorzeczu_lupawy/index,pl.html